Wilders-film Fitna — het rammelende product van een politicus die de weg geheel kwijt is

Wie zich realiseert dat de provocerend optredende Geert Wilders maandenlang alle aandacht op zich heeft weten te vestigen door steeds zijn film Fitna aan te kondigen en daar omheen een zeer sluw georkestreerde circusvertoning heeft weten overeind te houden welke aardig wat beter in scène was gezet dan het op alle fronten slordige en ― zoals te verwachten viel ― door boosaardigheid ingegeven, want sterk gemanipuleerde, product dat de toets der kritiek op geen enkele wijze kan doorstaan, zal beseffen dat deze raaskallende geertman in de voorafgegane periode meer energieverspilling heeft veroorzaakt dan het beeldmateriaal met commentaar zelf in redelijkheid zou mogen opeisen.

Het zal niemand verbazen dat de inhoud van de film Fitna een aaneenschakeling is van feiten en meningen die met het gevaar van de godsdienst islam sec niets te maken hebben. Er worden verbanden gelegd die niet kunnen worden bewezen (Twin Towers aanslagen), er worden citaten uit de Koran gepresenteerd, maar uit het verband van hun geheel gerukt en er wordt bewust alleen maar naar het eventueel negatief te interpreteren gedeelte van een godsdienst en de daaraan verbonden leidraad in boekvorm verwezen.

Dat alles kan men, mutatis mutandis, doen met de Bijbel van de christenen en met de Talmoed der joden, en alleen reeds daar discrimineert en generaliseert de persoon Wilders bewust, omdat hij slechts gefixeerd wil zijn op de islam, die net zo weinig met sommige levensgevaarlijke groeperingen binnen het islamisme te maken heeft als Paus Joannes XXIII met de ketterverbrandingen van anno toen of, anno nu, de initiator van de Nederlandse Samen-op-weg-kerk met sektarische, zich christen noemende fundamentalisten, die vinden dat homoseksuelen ter dood gebracht moeten worden en werklozen niet zullen eten, of dat vrouwen tweederangs wezens zijn, omdat zij beweren dat God dat zo wil, en zich daarmee precies zo kwalijk en weerzinwekkend opstellen als de dolende geest die geïncarneerd de naam Geert Wilders draagt.

Men kan in het kader van onze Grondwet waarlijk niet anders dan tolereren dat Wilders die film heeft gemaakt, men kan evenmin zwichten voor dreigementen van elders, geuit door diens collega-fundamentalisten binnen welk verdwaasd stelsel dan ook.
Dat Wilders zich eventueel schuldig maakt aan diefstal door cartoons van de Deense tekenaar aan het begin en aan het eind van zijn film op te nemen, zonder dat deze daarvoor zijn toestemming heeft gegeven, toont al dat de man niet veel echt bruikbaar materiaal had om zijn diepgewortelde preoccupatie te ondersteunen of over voldoende kwaliteiten beschikte om een echte film te maken. Daar moet dan maar juridisch tegen worden opgetreden, evenals tegen het gebruik van de afbeelding van een Nederlandse rapmuzikant die daarmee echter wordt neergezet als de moordenaar van Theo van Gogh.

Wilders heeft vanzelfsprekend willen provoceren, maar wat hij over de Islam in de wereld zet, is even kwalijk als wat er in de eerste helft van de twintigste eeuw in Duitsland werd beweerd over het Jodendom. En daarmee slaat de vergelijking, die Wilders heeft getrokken tussen de Koran en Hitlers boek Mein Kampf alleen maar op hemzelf terug, aangezien de man voortdurend niets anders bedrijft dan Volksverhetzung. Hij wil dat wij allen bang zijn om daar zelf garen bij te spinnen voor zijn politieke en maatschappelijke doelstellingen.

Ook ik koester flink wat vrees jegens fundamentalisten, of die nu uit de hoek der islamisten komen of uit die waartoe de grootste krijgsman van onze dagen ― de hoofdbewoner van het Witte Huis te Washington ― behoort, of die van joodse extremisten, welke zich vooral in Israël op een even abjecte wijze uiten, dan wel jegens voetbalvandalen. Dat alles heeft echter geen enkele overeenkomst met in principe vredelievende mensen binnen welke atheïstische, humanistische of religieuze groepering dan ook.

Kort en goed, al dat onnozel-verwilderde geblaat, gezever en gemanipuleer ten detrimente van een vrije samenleving komt uit de koker van een beklagenswaardige wiens beoordelings- en onderscheidingsvermogen qua ontwikkeling hetzij in de embryonale fase zijn blijven steken, dan wel reeds gedurende geruime tijd in verregaande staat van ontbinding verkeren.

Zembla-documentaire ontmaskert het 'medium' Char — paaszondag, 's avonds op Nederland 2

De trucs van Char
Aanstaande paaszondag zendt de NPS, in samenwerking met de Vara, tussen 21:45 uur en 22:30 uur een nieuwe aflevering uit van de documentairereeks Zembla, die deze keer de zeer prikkelende titel draagt De trucs van Char. Mijn VPRO-programmagids voegt daar de vraag aan toe of er — net als bij Uri Geller of in het programma Het Zesde Zintuig — sprake is van onschuldige, amusante zweef-tv dan wel van volksverlakkerij. Iemand die — zelfs zonder dat hij of zij deze documentaire heeft bekeken — een beetje kan nadenken zonder zich daarbij te laten leiden door huilerige verlangens en vooroordelen omtrent mensen, die zich aan de zogeheten Gene Zijde bevinden, zou zelf moeten kunnen concluderen dat er in de genoemde gevallen geen enkele aanwijzing is voor een eventueel serieus converseren met lieden die zich op de Elyzeese velden bevinden. En als we er nu eens van uitgaan dat die doden op enigerlei wijze doorleven, dan zullen zij — nu ze niet meer worden gehinderd door de loden last van het ondermaanse stofkleed — vast en zeker ook krachtig genoeg zijn om zich aan diegenen op onmiskenbare wijze te manifesteren, welke zo dringend behoefte hebben aan contact, al zou het, mede gelet op de progressie van het dagelijks leven op onze globe, wellicht toch beter zijn dat die, zo talrijke en intens hunkerende, achtergeblevenen maar eens een goede psychiater zouden consulteren.

Raaskallende zakenvrouw
Deze uiterst gehaaide Yankentante, zich noemende en schrijvende Char, bevolkt met haar beweerdelijke mediumschap het medium televisie al enige jaren op gezette tijden met een onvoorstelbaar gekakel over haar mogelijkheden tot contact met de doden, en geeft daarbij een paar toevalstreffers ten beste omtrent namen door voor de slachtoffers op ondoorzichtige wijze wat met letters te goochelen, waarop veelal de waterlanders rijkelijk gaan vloeien bij degenen, die zijn gekomen om iets over 'hun doden' te vernemen. En altijd krijgen die in de uitgezonden opnamen wel te horen dat degene uit de familie dan wel uit de vriendenkring wiens levensgeesten ooit zijn geweken, "bij God" is, dan wel bij andere overleden familieleden of bij de vrienden van vroeger.
Tenzij dit deze Char niet lukt, dan is de aardigheid er letterlijk en figuurlijk af en zegt ze dat degene, die bij haar is om iets te weten te komen, haar blokkeert. Doch wat is dat nu? Dat is toch de truc bij uitstek die alle zogenaamde spiritistenmedia al meer dan een eeuw gebruiken als ze niet zo snel meer iets kunnen verzinnen en dus alle verantwoordelijkheid schuiven op iemand die nu leeft en Char plus degene(n) 'daarboven' dwarsboomt. Als dat gebeurt en u toch blijft geloven in zulke (boven)natuurlijke gaven in dat zich als medium afficherende wezen, dat met die ─ slechts vermeende ─ gave een zakenimperium heeft opgebouwd, dan bent u eenvoudigweg niet meer te helpen.
Leid gewoon uw leven, en mocht iemand 'van gene zijde' u iets te melden hebben — een fenomeen dat zich als zodanig manifesteert, doch dat hoogst waarschijnlijk uit uw eigen diepere innerlijke lagen afkomstig is — dan ziet u haar, hem, het, dan wel dezen allen tezamen zich wel manifesteren, en zeker niet vliegen. Mijn overleden grootvader (1882-1972) en mijn ooit oudste kater Pluim (1978-2003) laten zich regelmatig heel even, en soms zelfs enige tijd, zien, doch volstrekt onverwachts en nooit opdringerg, maar uit het niets, waarin zij ook weer verdwijnen. Ik weet zeker dat ze niets van zich zouden laten horen, respectievelijk zien, als ik zulk een afgrijselijk intermediair meende te moeten inschakelen.

Verhelderend nieuw boek
Voor een en ander aan kwalijke kwesties met betrekking tot mediums, verwijs ik u daarom graag naar een der andere media die mijn artikelen publiceren, en waarin ik onlangs een bijdrage heb opgenomen die één en ander uit de doeken doet omtrent leugens, laster, lagen en listen van mediums nu ruim een eeuw geleden, ten huize van de geestelijke vader van Winnetou en Old Shatterhand, de heer Karl May. Aanleiding daartoe was het verschijnen, zeer recentelijk van een boek over occulte zaken in het Duits, waarvan ik — vanwege de overzichtelijkheid, alsmede het wetenschappelijk aanvaardbare niveau en de voortreffelijke leesbaarheid — mag hopen dat het snel ook in een Nederlandse vertaling zal verschijnen.
__________

Sabine Doering-Manteuffel: Das Okkulte — Eine Erfolgsgeschichte im Schatten der Aufklärung — Von Gutenberg bis zum World Wide Web. 352 pag., geïllustreerd; gebonden in linnen. Siedler Verlag, München, 2008. ISBN 978-3-88680-888-5; Prijs € 24,95 (in de gehele BRD en in ons land bij Boekhandel Die Weisse Rose te Amsterdam).
____________
Afbeeldingen
1. Char Margolis, de commercieel grimassende, 'lettergoochelende' nietszeggendheid.
2. Voorzijde stofomslag van het onlangs verschenen wetenschappelijke boek over het occulte door een ethnologe.
3. Kater Pluim (1978-2003).
4. Sabine Doering-Manteuffel, auteur van Das Okkulte.