zondag 26 december 2010

Cultuurbarbaren en hun gruwelijke destructie

Aangezien het nieuwste Nederlandse kabinet, vooral onder druk van de grote gedoger in de kantlijn, alles op alles zet — en dat zal blijven doen zolang het daartoe in de gelegenheid is — om de cultuursector in ons land zoveel mogelijk praktische schade toe te brengen door driemaal zoveel te bezuinigen op dit aspect van de samenleving dan het met andere 'portefeuilles' doet, moge het voor ieder binnen die sector met een helder verstand duidelijk zijn waar de vijanden van een vrije samenleving op alle fronten  zich thans bevinden. Toch bestaat de opper-oelewapper van de huidige coalitie-onder-curatele het om de mededeling te doen dat er slechts vier procent wordt bezuinigd op de cultuursector. Een schrijnende leugen, want hij zet die 200 miljoen aan kortingen af tegen het totale bedrag dat in die sector omgaat, en niet, zoals dat behoort, tegen het totaal aan toegekende cultuursubsidies tot nu toe, en dan is en blijft 200 miljoen, tegenover de huidige 950 miljoen, een percentage van 21, in plaats van de vier procent uit de kwalijke goocheldoos van iemand die wordt geacht primus inter pares te zijn, doch niets anders is dan een dilettant van de ergste soort. Rekenen kan die mini-ster — die graag een lichtende gestalte wil zijn in een nieuwe tijd waarin de cultuur zal groeien als gevolg van Rutte's snoeien — immers ook al niet. Is er in die context een nog pijnlijker platitude denkbaar? Zoiets — het reduceren van een inhoud tot enkele woorden, die veelal hun uitwerking niet missen, doch een vlag zijn die de lading in het geheel niet dekt — past bij een koppensneller.
Er zijn, grosso modo, twee mogelijkheden: of de man weet niet hoe de vork in de steel zit, of hij is nog zoveel cynischer — en daardoor evenredig gevaarlijker — dan we tot nu toe hadden vastgesteld, zodat hij maar één optie heeft als er nog een minimale schaduw van fatsoen in hem resteert: vrijwillig naar de rimboe vertrekken, zonder middelen van communicatie, opdat hij niet nog meer onheil kan aanrichten. Ik vrees dat zulks een al te vrome wens is, zelfs op een zogenaamd christelijke feestdag. De cultuur in ons land is in alle opzichten aan de heidenen overgeleverd. Het is dan ook de hoogste tijd voor een culturele revolutie. Dat er dan koppen gesneld zullen moeten worden, moge helder zijn.

Geen opmerkingen: